مرد با خنده جواب داد : معرفت ‌*  به دنبال کسی هستی ؟

گفتم : بله روزگاری یار با وفایی داشتم که گفت : در این کوچه انتظارم را می کشد تا برگردم ...

مرد با خنده گفت : من سالیان درازیست که ساکن این کوچه ام و تنهایم * تنهای تنها *

 کسی جز من ساکن این برزن نیست برو ... شاید جای دیگری او را یافتی ....

نگاهی کردم ... به کوچه . به مرد . چه بغض سنگینی ... دیگر توان نفس کشیدن ندارم ...

سپس میروم ... میروم ... فقط لحظه ای دوباره برگشتم .

چقدر این مرد برایم آشنا بود ... آری آشنا بود ....

.....اون همان آشنا بود